VISIONS D'UN JARDIN ORDINAIRE 1/19

Les saules têtards montent la garde à la frontière ouest du jardin. La belle saison va leur rendre leur camouflage de verdure argentée. Ils n’ont pas une forme naturelle. C’est l’homme qui les forme, l’homme qui leur donne une tête, une grosse tête pleine de bosses. Dans la terre, ils n'étaient d'abord qu'une simple brindille, une branche flexible, un scion taillé chaque année. Le saule s'obstine à repousser, à cicatriser. Le caractère se forme. La tête enfle pour porter le chandelier de feuilles dans le ciel de juin. Tout est bon chez lui. Le saule, le cochon du jardin. Feuilles compostées. Rameaux, tipis des haricots et des petits pois. Vieux saule devenu terreau, il nourrit les géraniums. Mais le saule adulte se redresse à hauteur d'homme. Le jardinier lui caresse très doucement sa grosse tête. Le saule vit. Le saule résiste. Ses feuilles luisent comme des épinoches parmi les étoiles. 

Photo, Josiane Suel / Texte, Lucien Suel 

De knotwilgen betrekken de wacht langs de westgrens van de tuin. Het mooie jaargetijde zal ze weer hun zilvergroene camouflage geven. Ze hebben geen natuurlijke vorm. De mens vormt ze, het is de mens die ze een kop geeft, een dikke kop vol bulten. Aanvankelijk waren ze in de grond niet meer dan een simpele spriet, een fijne twijg, een tak die jaarlijks wordt bijgeknipt. De wonden helen en de wilg groeit koppig weer aan. Hij krijgt karakter. Dan draagt de opzwellende kop met trots een kroonluchter van bladeren in de vroege zomerlucht. Niets is verkeerd aan hem. De wilg, het varken van de tuin. Bladeren voor op de composthoop. Stokken voor de bonen en rijshout voor de erwten. Teelaarde geworden oude wilg voedt geraniums. Maar fier staat manshoog de volwassen wilg. De tuinman aait heel zachtjes over z’n dikke kop. De wilg leeft. De wilg houdt stand. Zijn blaadjes lichten op als stekelbaarsjes tussen de sterren. 

Texte néerlandais par Johan Everaers